نقد و بررسی Dishonored 2
هر شرور در بازی دارای چند جرقه فضیلت است، بارقه‌ای از وعده که می‌توانید در حین استراق سمع از جعبه پنجره یا تفنگ از طریق دفتر خاطرات برای راهنمایی در مورد مسیرها و خطرات، متوجه شوید.
همه آنها سزاوار یک فرصت دوباره هستند، و در موارد معدودی، شما می توانید این شانس را به آنها بدهید.
صبور و حواس تان باشد و در مقابل آهنگ آژیر توانایی های تماشایی و خورنده بازی مقاومت کنید.
برای من، به دست آوردن امید در میان افتضاح، به همان اندازه هدف Dishonored 2 است که کنترل امپراتوری جزایر را که از مقر حکومت آن در Dunwall در طول سطح مقدمه سرنگون می‌شوید، به دست می‌آورد.
چه در نقش امیلی کالدوین، ملکه، چه پدرش کوروو آتانو بازی کنید، یکی از اولین چیزهایی که هنگام پیاده شدن از قایق به سمت کارناکا خواهید دید، رودخانه ای از خون است که مسیری را در امتداد اسکله به سمت جسد روشن می کند.
فرق بین امیلی و کورو در Dishonored 2:
اگر امیلی قدرت دستکاری بیشتری دارد، Corvo مرد شما برای وارد شدن به دعوا است.
Possession یک توانایی مخفی کاری بزرگ و گسترده با کاربردهای خارج از نبرد است،
اما Windblast یک موهبت برای کنترل جمعیت است
و Devouring Swarm یک گروه واقعی و کشنده از موش های بلعنده است.
در حالی که قدرت‌های پایه Corvo همان قدرت‌های موجود در نسخه اصلی است،
هر کدام اکنون چندین گزینه ارتقا دارند.
Blink – تله پورت کوتاه که بازی را برای شما اسان می کند – می تواند برای مسافت طولانی تر ارتقا داده شود، اما اگر Corvo به سمت دشمنان Blink بزند، می توان آنها را نابود کرد.
Far Reach، شاخک پارکور امیلی، تقریباً یکسان عمل می کند، با این تفاوت که ارتقاء آن به شما امکان می دهد دشمنان را به سمت خود بکشید، آنها را بکشید یا در هوا بیهوش کنید.
اینکه چه قدرت هایی را برای ارتقا انتخاب می کنید باید با سبک بازی نوظهور شما مشخص شود.
اگر می خواهید چندین دشمن را به طور همزمان از بین ببرید، به سراغ آخرین ارتقای Doppelganger بروید – دو کلون از امیلی که در کنار او با او مبارزه خواهند کرد.
اگر زمانی را برای فرار از یک موقعیت بد می‌خواهید، Corvo’s Bend Time می‌تواند با ارتقای نهایی خود، عمل را به طور کامل متوقف کند.
هر ماموریت یک هدف دارد و معمولاً یک راه حل تجویز شده که به شما اجازه می دهد آن را به طور غیر کشنده انجام دهید، اما مسیر رسیدن به آن نقطه، جعبه ماسه ای سیستماتیک از احتمالات است.
مهمتر از آن، این تعاملات احساس خوبی دارند.
شمشیربازی اساسی است، اما می توان با برخی از حرکات خلاقانه – دوی سرعت، سر خوردن و پریدن برای به حداکثر رساندن نوعی بقای دیوانه کننده، جان بخشید.
پنهان کاری در نظر گرفته شده و رضایت بخش است، و با هیجان غیرقابل پیش بینی آغشته شده است – نگهبانان به لطف سیالیت طبیعی مسیر خود، احساس کمتری روباتیک می کنند.
سپس کوهنوردی است که مانند Dishonored لذت بخش است.
جهش از بالکن به بالکن، چه با استفاده از Blink یا Far Reach، یا اعتماد خود به سیستم مانتو کردن، لذت بخش است.
محیط‌های Dishonored 2 بسیار بزرگ به نظر می‌رسند، و بخشی از آن عمودی بودن هر مکان است.
هر ساختمانی را نمی توان کاوش کرد، اما بالکن ها و پشت بام های کافی برای ایجاد مسیرهای پیچ در پیچ بالای سر وجود دارد.
این تنها یکی از راه هایی است که Dishonored 2 خود را از Deus Ex: Mankind Divided اخیر متمایز می کند.
آن بازی مخفی کاری را به خوبی انجام داد، اما بسیاری از روش‌های اصلی پیمایش آن کمتر صیقلی بودند، و سطوح، در حالی که بزرگ و باز بودند، حس مقیاس یکسانی نداشتند.
جایی که دانوال کاریکاتور لندن ویکتوریایی بود، کارناکا اروپای جنوبی است.
روشن و آفتابی است، با ساختمان های جذابی که در سراسر تپه های مشرف به آب درخشان پراکنده اند.
و با این حال، در حالی که در تضاد کامل با دانوال خاکستری است، از تیره یا کثیفی کمتر نیست.
با ورود به اسکله، اولین دید شما کانالی طولانی از خون است که از ماهیگیری پایین می آید و به سمت اقیانوس می رود.
ساختمان‌های قرنطینه‌شده با ملحفه‌هایی پوشانده شده‌اند که به مردم درباره هجوم مگس‌های خونی در داخل هشدار می‌دهند. حتی آجرکاری لکه دار و کثیف است.
زیبایی یک نما است.
سطح را خراش دهید و افتضاح و رنج را خواهید دید.
این در نوشته نیز منعکس شده است – یکی از قوی ترین عناصر Dishonored 2. دنیا پر از یادداشت ها و خاطرات است که اغلب به شخصیت هایی اشاره می کنند که در چندین ماموریت ظاهر می شوند.
داستان های جداگانه ای از عشق، دلشکستگی، پیروزی و شکست، و کاوش های بزرگتر و دقیق تر از انتخاب ها و پیامدهای آنها وجود دارد.
اگر می‌خواهید با داستان‌های عمیق‌تر این دنیا درگیر شوید، چیزهای زیادی برای خواندن وجود دارد.
و اگر این کار را نکنید،و ممکن است داستان را از دست بدهید.
من به تبار دزدهای Dishonored 2 اشاره کردم، اما مقایسه مستقیم این است که بیشتر وقت من صرف هجوم به قفسه ها و کمدها شده است – به دنبال چیزهایی برای فروش. بازار سیاه در هر سطح به شما امکان می دهد این سکه را خرج کنید، اما تامین مالی غیرقانونی دلیل آن نبود.
کار کردن سیستماتیک در یک ساختمان و ردیابی اشیاء با ارزش آن بسیار رضایت بخش است.
خلاصه داستان(بدون اسپویل)
داستان ۱۵ سال پس از وقایع بازی اول، Dishonored 2 امپراطور امیلی کالدوین یا پدرش، کوروو آتانو را دنبال می‌کند. امیلی در سالگرد ترور مادرش پس از کودتا توسط دوک سرکونوس از قدرت خلع شد.
شما، به عنوان امیلی یا کوروو – انتخابی که در شروع بازی انجام شد – باید از دانوال فرار کنید و به شهر جنوبی کارناکا، خانه گروه توطئه‌گران دوک سفر کنید.
من عمداً از بسیاری از مکان ها عبور می‌کنم، اما نتیجه آن چیزی است که انتظار دارید: فهرستی از خائنان برای قتل یا از کار انداختن، این بار با هدف پس گرفتن تاج و تخت.
کلام اخر
بدترین چیزی که می توانم در مورد Dishonored 2 بگویم این است که بسیار شبیه Dishonored است یکی از بازی های مورد علاقه من در تمام دوران.
در بدترین حالت، تجربه ای مشابه با نسخه قبلی خود ارائه می دهد، یعنی ده ها ساعت مخفی کاری و اکشن فوق العاده اول شخص ارائه می دهد.
اغلب، Dishonored 2 بیش از این کار می کند.
در حالی که تجربه لحظه به لحظه به طور کلی یکسان است، همه چیز با جزئیات کوچک و حیاتی و ماموریت‌های مجموعه بزرگ ارتقا می‌یابد. به زبان ساده: فوق العاده است.
همانطور که در Dishonored، اهداف شما افراد دارای امکانات هستند.
آنها محافظت می شوند، و رسیدن به آنها مستلزم دزدکی زیاد، ضربات چاقو زیاد، یا زمان توقف زیادی است، نگهبانی را که می خواهد به شما شلیک کند و او را در مقابل گلوله خودش راه می دهد.
امیلی و کوروو دارای قدرت جادویی خاص خودشان هستند که توسط Outsider مرموز اعطا شده است.
هر دو امیلی و کوروو دارای مجموعه ای از توانایی های متفاوت هستند، اما شما نمی توانید همه آنها را به طور کامل ارتقا دهید.
Dishonored 2، مانند همه سیم‌های همه جانبه عالی، درباره انتخاب و نتیجه است. کجا میری؟ چه کار میکنی؟ کدام وحشت را به آن نگهبان بیچاره و بی خبر تحمیل می کنید؟
اگر که از این مقاله خوشتان آمده حتما نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید و برای دیدن مقاله های بیشتر اینجا کلیک کنید.
