نقد بازی Dishonored 1:
هیچ بازیکنی در Dishonored نباید بیشتر از فرصت خیره شدن به لوله تفنگ پر شده لذت ببرد.
مواجهه با امکان بسیار واقعی و بسیار سریع تیراندازی، رنگین کمان گسترده و خونینی از احتمالات را باز می کند، و تصور کمی وجود دارد که تخیل می تواند تصور کند که Dishonored ابزار دستیابی به آن را فراهم نمی کند.
می توانید زمان را متوقف کنید و به سادگی از مسیر خارج شوید.
یا حتی بهتر از آن، زمان را متوقف کنید، تیرانداز را تصاحب کنید و او را به مسیر گلوله خودش ببرید.
شما می توانید گلوله را متوقف کنید، آن را پر کنید، شما اسلحه خودتان هستید، و قبل از اینکه دشمنتان دوباره بارگیری کند، شلیک کنید.
شما می‌توانید پشت سر دشمن تله‌پورت کنید و یک تیغه را در آخرین وعده غذایی او فرو کنید.
یا قبل از اینکه متوجه شود گلوله از دست رفته است، یک بمب را به پشت او ببندید.
گذاشتن ماسک کوروو آتانو – یک قاتل چیره دست – به معنای دعوت به آزادی نبوغ است که مانند آن، یک نسل کنسول و راه‌اندازی مجدد واقعی Thief بعداً، یک چیز نادر و نادر باقی می‌ماند.
Dishonored بازی‌ای است که سه سال پیش احساس می‌کردم جلوتر بود و فقط الان احساس می‌کنید که در خانه هستید.
این به سختی بهانه می کند که چقدر کار کمی برای بهبود دور دوم Corvo انجام شده است.
(داستان Dishonored بدون اسپویل)
مطمئناً باید استدلال کرد که Dishonored واقعاً به چیز جدیدی برای انتشار مجدد نیاز نداشت.
برای کسانی که اولین سفر خود را به دانوال خواهند داشت، Dishonored یک مکاشفه خواهد بود.
روی کاغذ، چیزی بیشتر از یک داستان انتقام‌جویی ساده نیست: ملکه پادشاهی دوردست، دریایی و استیمپانک ترور شده است، و شما، محافظ سلطنتی او، برای قتل آماده شده‌اید. در حالی که در زندان پوسیده می شوید،
یک شخصیت شیطانی به نام The Outsider از شما دیدن می کند.
او به شما قدرت های فراطبیعی می دهد که به شما کمک می کند انتقام بگیرید و دانوال را از دست غاصبانی که به جای امپراتور حکومت می کنند، آزاد کنید.
شیطان در جزئیات است.
این فقط یک وضعیت Assassin’s Creed نیست که به سمت موقعیت مناسب برای کشتن حرکت کند، فرار کند و بعد از روشن شدن ساحل منتظر دستورات بیشتر باشد.
(نوع بازی کردن بازی Dishonored تاثیر می گذارد)
هر قتل و هر رحمی بر جهان تأثیر می گذارد، ترس یا امید را برای مردم به ارمغان می آورد، جشن یا قحطی، صلح یا بیماری.
در حالی که می‌توانید از طریق دانوال عبور کنید و هر چیزی را که در مسیرتان قرار دارد را با تعصب شدید بکشید، متوجه خواهید شد که کار در دستتان به یک مصیبت تلخ تبدیل می‌شود.
(حالت هایی که میتوان Dishonored را بازی کرد)
این داستان تبدیل به داستانی از کارمندان دولتی ناامید می شود که زیر بار طاعون تسلیم ناپذیر زامبی ها بدون درمان می شکنند، جمعیتی ترسیده که با دیدن نقاب شما فریاد می زنند، جایی که بهبودی غیرممکن است، با انبوهی از اجساد جدید که جایگزین دو بار کشته شده اند.
آنهایی که سریعتر از آنها قابل حذف است.
ارزش بازی به لمس ظریف بسیار بیشتر است، همانطور که بازیکن باید. یک کشتن مستقیم و رو در رو، تنش‌آور و لذت‌بخش است، اما بازی ماهیت واقعی خود را در اجتناب، در دام انداختن، در عدالت محیط نشان می‌دهد.
چرا اوباش خشمگین، زیردستان مورد آزار و اذیت، یا یک معشوق داغدار چه کاری را برای شما انجام خواهند داد؟ بسیاری از Dishonored بر روی شخصیت های آن سوار می شوند. آنها که توسط گروهی از بازیگران کاراکتر به‌طور شگفت‌انگیز متفاوتی بیان می‌شوند، اشراف‌نویسانی خوش‌نویس، با انگیزه و فقیر هستند و طبقه متوسطی ندارند که به طور مؤثرتری علیه قدرت‌ها کار کنند.
اهداف اصلی مستقیماً در تقابل با آن قرار می گیرند، نمونه های برجسته ای از بدترین جنبه های بشریت.
آنها ممکن است مستحق مرگ باشند، اما اگر به صحبت‌های قربانیان آنها گوش می‌دهید، اگر به محیط اطرافتان توجه کرده‌اید، اگر واقعاً و به‌طور کامل دنیایتان را کاوش می‌کنید، می‌توانید چیزی بدتر، یا حداقل چیزی مناسب‌تر ارائه دهید.
(مخفی کاری یا قتل عام)
برای دشمنان کمتر حیاتی، قابلیت انتقال از راه دور Blink برای دور زدن از همه چیز در استفاده کرد که به شما امکان می دهد به ارتفاعات جدید برسید، شکاف ها را طی کنید و در یک لحظه از خطر ناپدید شوید و همچنین به قدرت های مخفی پراکنده در طول بازی برسید.
از آنجا که از آنجا می روید همه چیز نیاز است.
از اینکه مجبور هستید اجساد را پنهان کنید وقتی نگهبان دیگری می آید و جاسوسی می کند؟
قدرتی بخرید که قربانیان را به خاکستر تبدیل کند.
آیا نیاز دارید که راه خود را از میان انبوه نگهبانان عبور دهید؟
توانایی تصاحب افراد و حیوانات را بخرید، از دشمنان خود عبور کنید.
نیاز به حواس پرتی دارید؟ گروهی از موش‌های آلوده به طاعون را احضار کنید، به خورده شدن دشمنان خود نگاه کنید.
یا حتی بهتر از آن، خلاق باشید،
یک وسیله انفجاری را به موش بکوبید، موش را در اختیار بگیرید تا او را به دایره ای از دشمنان هدایت کنید، و رونق را به راه بیندازید.
Dishonored کاملاً یک بازی جهان باز نیست، اما خیابان‌ها، کوچه‌ها و عمارت‌های منحط آنقدر متراکم با گوشه‌ها و مسیرهای قابل عبور هستند که خطی بودن نسبی مراحل کاملاً مبهم است.
همچنین کمک می کند که در کل بازی یک ماموریت جانبی وجود نداشته باشد که به جای پر کردن فضای خالی، هدف بزرگ تری را دنبال نمی کند. تمرکز، در عوض، این است که دنیا احساس کند در آن زندگی می‌کنید، عملی و مورد استفاده قرار می‌گیرد.
برخلاف اکثر استیمپانک‌ها، دانوال احساس عقیم بودن نمی‌کند، مانند یک وسیله کاملاً جدید که اتفاقاً مردم در آن زندگی می‌کنند، بلکه مانند شهری واقعی است که زندگی، مرگ، جنایت و مشیت را دیده است.
این شهر با صنعت صید نهنگ خود کار می کند و شواهدی از تأثیر زندگی آن تقریباً در همه جا وجود دارد.
همه اینها درس های مهمی در ساختن جهان هستند که بسیاری از توسعه دهندگان هنوز واقعاً باید یاد بگیرند و باعث می شود Dishonored حتی یک قدم رو به جلو به نظر برسد. این یک بازی با نقص است، مطمئنا.
یک سوم پایانی بازی در مقایسه با تمام لمس‌های کوچک جذابی که بقیه را زیبا می‌کند، نسبتاً ملایم و بی‌طعم است.
DLC بازی را از Corvo به قاتل رقیب Daud تغییر می دهد، و احساس بسیار متفاوتی دارد، هرچند به طور متوسط، لزوماً بهتر نیست (اگرچه قسمت دوم هیجان انگیز و درونگرا، The Brigmore Witches، بهتر از The Knife Of DunWall است. ).
با این حال، رویداد اصلی یک شگفتی از طراحی منحصر به فرد و جذاب بازی است.
البته مشکل این است که این شگفتی است که میلیون‌ها بازیکن قبلاً آن را پذیرفته‌اند، و علاوه بر نوستالژی محض، چیز زیادی وجود ندارد که آنها را مجبور کند دوباره آن را قبول کنند.
به بازی های دیگری فکر کنید که نام “قطعی” را به خود اختصاص داده اند.
Tomb Raider یک ارتقاء گرافیکی خوب، افزایش سرعت ۶۰ فریم بر ثانیه و یک مدل شخصیت پیشرفته برای لارا کرافت دریافت کرد.
DmC: Devil May Cry دارای بهبودهای بافتی، تعداد زیادی از حالت‌ها و ویژگی‌های بازی جدید است.
وضوح Dishonored افزایش یافته است و هر سه بسته DLC در آن گنجانده شده است.
تنها نوآوری نسل بعدی در PS4 است: صدای قلب، آیتمی که به شما این امکان را می‌دهد که نه تنها ران‌ها و جذابیت‌های قدرت‌بخش را پیدا کنید، بلکه افکار و گناهان هر کسی را که به آن اشاره می‌کنید بشنوید، اکنون از طریق DualShock ارائه می‌شود. اسپیکر .
تامل‌های ناراحت‌کننده، صمیمی و خزنده از دستگاه، بخش فوق‌العاده و آزاردهنده‌ای از تجربه است.
این یک ترفند فوق‌العاده برای یک ویژگی موجود است و به هیچ وجه ارزش بازی را برای کسی که قبلاً آن را دارد ۲۰ تا ۴۰ دلار دیگر نمی‌کند.
(بعضی از مشکلات Dishonored)
حتی یک مبادله عجیب وجود دارد که حتی آن اضافه کوچک را هم لغو می کند: زمان بارگذاری بازی به طور غیر عادی طولانی شده است.
من بازی را خارج از یک نسخه کاملا دیجیتالی بازی کردم، و بارگذاری یک سیو گاهی اوقات نزدیک به یک دقیقه طول می‌کشید، که برای بارگذاری اولیه خوب است، اما دیوانگی با در نظر گرفتن بازی، صفحه بارگیری را برای تقریباً هر انتقال بزرگ به داخل یا خارج می‌کند.
چیزی که در اینجا باقی مانده است بهترین نسخه کنسولی Dishonored است که با پول می توان خرید – و هیچ اشتباهی مرتکب نمی شود، که همچنان این نسخه را به بهترین نسخه یک بازی خارق العاده تبدیل می کند – اما به عنوان یک نسخه مجدد بر روی سیستم هایی که بسیار توانمندتر از آنها هستند.
پیشینیان، این یک نسخه ساده است که قیمت را توجیه نمی کند، مگر از روی راحتی.
در اینجا هیچ چیزی بین اگر هرگز Dishonored را بازی نکرده اید، یا دلیلی برای انتخاب این نسخه وجود دارد، یا اگر قبلاً ماسک Corvo را زده اید، دلیلی وجود ندارد.
(کلام اخر)
بازی خیلی عالی هستش دیگه مشکل لودینگ هم ندارد.
و برای سیستم های نسبتا ضعیف هم عالی هست.
تیم گیمریما ۱۰/۱۰ میده به این بازی. حتما بازی شود.
اگر که از این مقاله خوشتان آمده حتما نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید و برای دیدن مقاله های بیشتر اینجا کلیک کنید.
